My Lovely Lyla
ผมรักหมามากครับ ตอนเด็กๆพ่อผมเพาะพันธุ์หมาบ๊อกเซอร์ขาย
พอมันออกลูกมา
ผมและน้องสาวก็จะเล่นกับมันราวกับมันเป็นน้องของพวกเรา
เรารักพวกมันมาก
ต่อมาวันนึง เรากลับมาจากโรงเรียนอนุบาล เจ้าตัวน้อยหาย
ไปไหนก้นหมดเราสงสัย และวิ่งหารอบบ้าน
ความเสียใจเริ่มเข้ามาแต่ก็ไม่นานด้วยความเป็นเด็กเราลืมมันไป
อย่างรวดเร็วเพราะพ่อมีเงินมาซื้อของเล่นให้
ไม่นาน เจ้าแม่หมาก็มีลูกออกมา คราวนี้พ่อผมอยากให้ผมเห็นว่า
มันคลอดลูกอย่างไร
ไปรับผมมาจากโรงเรียนกลางคันเพราะอยากให้ได้ดูหมาขณะ
ออกลูก ผมและน้องก็เล่นกับลูกๆของแม่หมาอีกครั้ง
แต่แล้ววันนั้นก็มาถึง คราวนี้เราพบว่าพ่อเราขายลูกหมาน้องๆของ
เรานั้นเอง
มีคนขับรถมารับลูกหมาของผมถึงหน้่าบ้านเลยครับ
ผมเห็นว่า มันถูกดึงออกไปขณะที่มันกำลังกินนมแม่มันอยู่เลย
คราวนี้ผมและน้องรู้แล้วว่ามันหายไปไหนกัน ผมและน้องไม่สามารถจะทำอะไรได้
นอกจากวิ่งไล่ตามรถคันนั้นไปจนเราวิ่งต่อไปไม่ได้
กลับมาบ้านเราก็ร้องไห้กันและโกรธพ่อมาก
(พอโตขึ้นมาเราก็เข้าใจว่า พ่อไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่ได้ทำผิดศีลธรรมด้วย)
จากวันนั้น พ่อของผมก็ต้องหยุด(พฤติการณ์เพาะพันธุ์หมาบ๊อกเซอร์ขาย)เพราะทนไม่ได้ที่จะเห็นลูกเสียใจได้ขนาดนั้น
(ผมว่าผมรักพ่อมากที่พ่อคิดแบบนั้น) แต่พ่อก็หมดรายได้ดีๆจากการเพาะพันธุ์หมาไป
แต่เราสองคนพี่น้องก็ไม่เข้าใจอะไรมากไปกว่า รู้ว่า ลูกหมาครอกต่อไป ก็เติบโตอยู่ใน
บ้านของเราทุกตัว จนมันทั้งหมดจากโลกไปตามอายุขัย เพราะพ่อรับภาระการเลี้ยงดูหมาพันธุ์ดีทั้งหมดโดยที่ไม่มีรายได้เสริมจากการขายลูกสุนัขได้อีก
จากนั้น ก็เป็นยุคของ หมาที่เราเก็บมาเลี้ยงจากข้างถนน เพราะเราไม่มีเงินมาก แต่ เราขาดหมาไม่ได้ก็เก็บมันมาเลี้ยงละกัน
ผมเติบโตมากับการมีหมาทุกช่วงอายุของผม ผมมีความคิดเสมอว่า หมายิ้มได้ ดีใจได้ น้อยใจเป็น โมโหเป็น งงเป็นและ
ไม่มีวันโกรธเราแม้เราจะลืมให้ข้าวมันกินสัก 3 วัน
(ถ้าเป็นแฟนกัน ไม่โทรหาวันเดียวก็เลิกคบกันแล้ว)
เวลากลับมาจากโรงเรียน จะเห็นมันนั่งคอยกันอยู่ที่หน้าประตูและจะเลียมือจนแทบจะเปิดประตูไม่ได้
มันคงดีใจที่ได้เห็นคนที่มันรักกลับมาอยู่ใกล้ๆมันอีกครั้งนึง
ผมไม่ได้รักหมาแบบที่คนอื่นเขารัก คือ ไม่ได้จดจำชื่อสายพันธุ์
ไม่ได้คลั่งไคล้การแต่งตัวให้หมา แต่ผมรักหมาเพราะมักคิดไปเองว่า ผมรู้ว่ามันกำลังอยู่ในอารมณ์อะไร
และอยากตอบสนองความรู้สึกของมัน ซึ่งผมอาจคิดไปเองก็ได้ว่า มันกำลังรู้สึกอะไรอยู่
—————————————————————–
ส่วนไอ้เด็ก 3 คนที่ทำร้ายลูกหมานั้น ผมเชื่อว่าถูกเลี้ยงมาแบบมีปัญหาทางจิต
จิตที่ไม่มีความรับรู้ในความรู้สึกของสิ่งมีชีวิตอื่น
ไม่มีความสามารถในการรับรู้ ความน่าเสียใจของผู้คนที่เห็น
เป็นคนที่ไม่มีความสามารถในการอยู่บนโลกและมีความคิดที่จะทำให้โลกใบนี้ดีขึ้น
ผมไม่กล้าดูคลิปนั้นแม้แต่น้อยครับ
