ประวัติ ที่มา ของเพลง The Sounds of Silence

–

The Sounds of Silence , Paul Simon and Art Garfunkel

ที่มาของเพลง The Sounds of Silence แต่งขึ้นโดย Paul Simon ในเดือนกุมภาพันธ์ภายหลังการลอบสังหารประธานาธิบดี เคนเนดีในวันที่ 22 พฤศจิกายน 1963
เพลงนี้ตอนแรกตั้งใจให้เป็นเพลงที่ไม่มีเครื่องดนตรีไฟฟ้าเลยเพื่อออกในอัลบั้มแรกของพวกเขาชื่อ Wednesday Morning, 3 A.M.
มันมีปัญหาการตั้งชื่อเป็นพหูพจน์และเอกพจน์กันพอสมควรตอนแรกชื่อ “The Sounds of Silence” ตอนหลังต้องเปลี่ยนใหม่เป็น เอกพจน์”The Sound of Silence”.

ที่มาของเพลงนี้เกิดจากการที่ พอล ไซมอน ชอบเล่นกีต้าร์เพราะเขาบอกว่าเขาสามารถนั่งและเล่นกีต้าร์และร้องและฝัน เขาชอบเข้าไปในห้องนำ้เพราะเสียงมันก้องดีและเขาจะเปิดน้ำให้ไหลไปเรื่อยๆ เพราะมันทำให้เขารู้สึกดี แล้วก็ปิดไฟเริ่มเล่นกีต้าร์  นี่เองเขาบอกว่าเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่า

‘Hello darkness, my old friend / I’ve come to talk with you again’

มาลองฟังเพลง The Sounds of Silence แบบ Original แบบไม่มีเครื่องดนตรีไฟฟ้าครับ

หลังจากออกมาในปี 1964 แล้วเพลงไม่ดังครับ Simon และ Garfunkel ก็เลยแยกทางกัน แต่ ในปี1965 ค่ายเพลงดันเอาเพลง The Sounds of Silence  มาใส่กีต้าร์ไฟฟ้า และ กลอง เพลงดังทะลุฟ้าติดอันดับ 1 ชาร์ทของอเมริกา Simon และ Garfunkel ก็เลยกลับมาทำเพลงกันใหม่ เพลงที่กลับมาทำนอกจากจะดังแล้ว ยังเพราะติดอันดับ Grammy award ด้วยเพลง Bridge over Trouble Water ครับ

มาลองฟัง The Sounds of Silence เปรียบเทียบแบบมีกีต้าร์ไฟฟ้าและกลองครับ 

เนื้อเพลง

‘Hello darkness, my old friend / I’ve come to talk with you again’

Lyrics: Hello darkness, my old friend
I’ve come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
‘Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never shared
No one dared
Disturb the sound of silence

“Fools,” said I, “you do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you”
But my words like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said “The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls
And whispered in the sound of silence”